suçluluk+yük

bir kaç ay önce seyahatlerimden ve bana açtığı masraflardan bahsetmiştim. bunlar keyfi geziler değillerdi. iş seyahatiydi ve hiçbir başarılı sonuç alamadım. bütün masraflar da ailem tarafından karşılandı. sağolsunlar.tabi insanın ailesi olması böyle birşey. onlar şikayetçi değil ama ben göstermediğim suçluluk duygusunun altında eziliyorum. suçluluk duygusunu sözle ifade etmiyorum ama galiba yaptığım ekstra davranışlarla bunu gösteriyorum. mesela evin tüm temizliğini kimseye sormadan üstlenmiş olmam (pazartesi günleri bütün ev ve büyük temizlikler(bayramda ,baharda halı yıkamak, cam silmek..)). iyice kül kedisi oldum.'bunlar olağan şeyler tabi yapacaksın köpekk!' diyebilirsiniz. garip olan bu zamana kadar bu işleri yaparken isteksiz görünmem , söylenip durmam ve de işi başkasına yıkmaya çalışmam şimdi ise kimseyi bu işe bulaştırmadan canla başla evin bir ucundan başlayıp diğer ucundan çıkmam.tek kelime etmeden ve neredeyse yüzümde bir mutluluk ifadesiyle.ve bu sadece temizlik !bütün banka işlerini ,arada yemek işlerini ve kahvaltıyı! bütün derdim o masrafları çıkarmak.
galiba bu da çocukluktan süregelen hep başarılı olma durumu.başarısız olunca ne yapacağımı şaşırdım.aileme yük olduğumu düşünüyorum. halbüse baştan beri böyle olan insanlar var. ailesinin başını sürekli derde sokanlar, masraf üstüne masraf ekleyenler.onlar hiç suçluluk hissine kapılıyor mu? hayır. bütün bunları bugün eğilmiş kan ter içinde yerleri silerken düşündüm (viledayla olmuyo,bi yerden aldığını öte yana bırakıyor.).
bu arada en sevmediğim ev işi listemde en başta bulaşık yıkamak vardır. nefret ederim.ömrümden ömür gider.hele bir de levobonun deliğine partiküller tıkanmıyor mu bırakıp kaçıyorum o anda .midem kalkıyor.

şu savunmayı yaptım ya bir rahatladım bir rahatladım. meğerse bütün negatif halim savunma endişesi yüzündenmiş.gerçekten rahat bir hafta geçirdim. savunmaya yakın günlerde sırtımda bir tutukluk durumu vardı. hareket ederken oldukça güçlü bir ağrı hissediyordum.annem üşüttüğümü iddia ediyordu.ama savunmayı takılmadan geçince sırtımdaki ağrı mucizevi bir şekilde geçti. şitresi bedeni tarafından algılayan bir yapım var.baş ağrısını ve uykusuzluğu saymıyorum çünkü bunlar endişenin direkt göstergesi olabilir.ama sırt ağrısının bir anda yok olması garipti gerçekten.üstelik hiç bir ilaç almadan. daha gençken de bir arkadaşımı kıskandığım için ishal olmuştum.ama arkadaşımla durumlar eşitlenince geçmişti birdenbire hastalığım.
hayatıma şu an için maddi bir katkı sağlamamış olsa da yüksek lisansı bitirmiş olmak beni rahatlattı gerçekten.